Half zes was het vanmorgen. Wel erg vroeg en dat voor een zaterdag. Hoewel het vannacht geregend had en de lucht redelijk bewolkt was, wilden we graag de zonsopkomst in Bryce Canyon meemaken. Het was ruim 20 min rijden, maar we waren ruim op tijd toen de zon om 6.58 over de bergen kwam. We stonden daar met nog een 30-tal toeristen. De opkomende zon gaf een mooie gloed over het rode gesteente. Opvallend was het hoe snel de zon omhoog kwam. Na weer de nodige foto's te hebben gemaakt, zijn we met de Queens Garden Trail en de daaraan gekoppelde Navajo Loop Trail begonnen. De 2e trail was een stuk pittiger en moest er aan het einde pittig steil geklommen worden. Vanaf de rim (bovenrand) heb je een overzicht over een soort theater, wanneer je voor de trails afdaalt kom je gewoon tussen de hoofdrolspelers te lopen. Dit leverde, vinden wij, weer mooie plaatjes op. In diverse vormen van rotsen kun je, wanneer je er open voor staat, personen of voorwerpen herkennen. Ik trof er, paddestoelen, twee vrouwen, en een vrouw met drie dochters en vijf kleinkinderen aan. Die wilden zonodig op de foto. Tijden het uitrusten kregen we bezoen van een Squarell (of - voor de zekerheid - een diertje dat er veel op lijkt). Het liet zich uitgebreid op de foto en film zetten. Hierna zijn we over het erg rustige park doorgereden naar het ong. 20 km verder gelegen laatste punt, Rainbow Point (2778 m), maar met die hoogte had de auto het niet moeilijk. Op de terugweg nog bij enkele uitkijkpunten w.o. Natural Bridge uitgestapt. Ja, een foto is dan snel gemaakt. Toen hadden we het wel gezien en zijn het park weer afgereden. Gisteren hadden we van ons al een foto laten maken voor de ingangsmuur van het park. Dat deed een Harleyrijder. Waarschijnlijk kon hij beter motorrijden dan fotograferen, want aan ons toestel lag het niet. Het toegangsbord bleek er maar half op te staan en met zo'n foto willen we niet voor de dag te komen. Om de onrust op het park niet te verstoren zijn we geen verhaal gaan halen, gewoon doorgereden en hebben we het vandaag over laten doen. Hij was er gelukkig niet meer. Zeker 10 tot 20 keer hebben wij door anderen foto's van ons laten maken en hebben wij dat van anderen gedaan. Bij het buiten het park gelegen Bryce Canyon City hebben we koffie gedronken en de winkeltjes van een hangertje voor José afgeholpen. Om 12.00 uur waren we weer terug en bleek de kamer lekker te zijn opgeruimd. Pas aan het einde van de middag naar Escalante gereden (ong. 35 mile). Een prachtige route. Heerlijk in Escalante gegeten en daarna terug naar het motel in Cannonville. Eerder die middag waren daar ook Patrick en Carina aangekomen, die wij eerder bij Monument Valley ontmoet hadden. Ze hadden de kamer naast ons. Tot 22.30 uur gezellig buiten met een drankje zitten praten. Zij blijven hier een dag langer en gaan een groot gedeelte van onze route volgen.